Er zijn van die momenten waarin alles stilvalt. De bodem lijkt onder je weg, je adem stokt, en je voelt je losgeraakt van jezelf en de wereld om je heen. Misschien heb je alles geprobeerd om het te begrijpen, te fiksen of vol te houden — maar niets werkt meer. Juist daar, in die leegte, begint iets nieuws.
Geen snelle oplossing, geen perfecte strategie. Wel een eerste stap richting binnenkant, waarheid en herstel. Dit artikel is geschreven voor wie zichzelf terug wil vinden midden in de crisis. Niet door harder te vechten, maar door op een diepere laag te luisteren.
Onzekerheid en laag zelfvertrouwen
Beïnvloed je zelfvertrouwen, maar hoe te beginnen? We geven niet graag de schuld aan onze kindertijd, maar we moeten daar wel beginnen, omdat daar zoveel van onze ideeën en overtuigingen worden gevormd. Het begint niet als een overtuiging, het begint als een gedachte. Bijvoorbeeld, laten we zeggen: je was een klein kind en je had wereldschokkend nieuws te delen met je moeder. En laten we zeggen dat ze in de keuken was en je rende de keuken in, je ziet dat ze aan het bellen was en dat ze wuifde ‘Ik ben aan het bellen.’
Je kunt op dat moment interpreteren ‘maar ik ben belangrijk!’ En dit is wat er dan gebeurt, je geest wil altijd je gelijk bewijzen. Dus nu heb je dit idee, ik ben niet belangrijk, en wat we voeden groeit. Dus wat er nu gebeurt, is dat je op zoek gaat naar bevestigend bewijs om je overtuiging te ondersteunen. Dus je zoekt de hele dag naar bewijs om je overtuiging te ondersteunen, ‘Ik ben niet belangrijk.’ En als er dan iets gebeurt, zoals iemand die de deur voor je dichtslaat of iemand die je afsnijdt, dan heb je zoiets van, ‘Zie je wel!’ En het groeit en groeit, wat we voeden groeit.
Dus wordt bij ons die gedachte sterker en we voegen er wat gevoel en emotie aan toe. En dan wordt het een geloof in onze geest, ‘Oh ik snap het, ik zal dit bewaren als een soort programma dat geminimaliseerd is op je hersencomputer. Ik zal dit als een onderbewust programma de hele dag laten draaien.
Het zit zo, we hebben tussen de 60 en 80 duizend gedachten per dag. Het meeste daarvan zijn negatief, dus als we een lopend programma hebben van ik ben niet belangrijk en dat 30.000 keer per dag, is het geen wonder dat we een laag zelfvertrouwen hebben of een laag zelfbeeld. Dus het kan daar beginnen en dat voeden we. Niet alles is aan de kindertijd te wijten, maar wel een groot deel.
Misschien zijn we ons er niet van bewust dat we dat doen, maar hopelijk word je je wel ervan bewust. Deze 30.000 gedachten per dag vertellen me dat ik zo’n stuk stront ben. Het is dan geen wonder, dat ik me niet goed voel. Dus het is ook gewoon dat we op zoek gaan naar bewijs. Dat is zo belangrijk dat onze geest gewoon zoiets heeft van: ‘OK, laten we wat meer bewijs zoeken. Laten we het hier en daar pakken en je hebt gelijk, ik ben niet belangrijk voor mensen of wat dan ook.’
Mary en Joe
Soms als ik het heb over dit exacte punt, neem ik Mary en Joe als voorbeeld. Mary en Joe kennen elkaar niet, maar ze ontmoeten elkaar bij dezelfde koffieshop en winkelen elke ochtend voor het werk. Mary en Joe maken zich klaar, ze zien er leuk uit. Op een dag gaan ze naar die koffieshop. Ze halen hun koffie en gaan naar de plek waar je de melk, room en suiker in je koffie doet. Er komt een man aangelopen en zijn koffie gaat helemaal over hen heen.
Ik ga je het verschil vertellen in hoe ieder reageert op basis van zijn mindset en programmering.
Dit overkomt Joe
Bij Joe, die gelooft dat hij niet belangrijk is, komt de koffie over hem heen. Dus die man rent naar buiten en stopt niet om zich te verontschuldigen. Dit triggert Joe: ‘Ik ben niet belangrijk, wie denkt hij dat hij is.’ Hij kijkt naar de deur en rent achter die vent aan. Hij stapt in zijn auto en wil achter die vent aan, maar vindt hem niet. Hij gaat naar huis en heeft allerlei woedeaanvallen. Waarom? Omdat mensen hem afsnijden, en dat triggert hem. ‘Ik ben niet belangrijk, wie denk hij wel dat ie is?’ Hij is thuis en gaat zich omkleden. Zijn vrouw is er nog en wil hem iets schattigs vertellen wat hun zoon heeft gedaan en hij zegt, “Ik heb hier geen tijd voor.”
Waarom niet? Omdat hij te belangrijk is! Maar ‘Ik ben niet belangrijk’ gaat maar door. Hij gaat weer aan het werk maar mensen blijven hem afsnijden. ‘Ik ben niet belangrijk.’ Hij gaat aan het werk en kijk hier nu naar: ‘Hij heeft dit en ik ben niet belangrijk.’ En wat we voeden groeit. Hij vertelt dit aan de mensen om hem heen. Gelijkaardige energieën trekt gelijkaardige energieën aan. Dus nu heeft hij een beetje een menigte om zich heen en mensen zeggen “Oh wat erg Joe.” Dit is mij overkomen en wat voelt Joe nu? Ik ben belangrijk omdat hij deze menigte van negativiteit heeft.
Dus stel je voor dat dit gewoon allemaal meespeelt. De baas loopt langs, hij is op zoek naar een maatje voor het golfuitje. Joe ziet dit allemaal gebeuren en heeft zoiets van, ik heb ervoor gekozen om te verliezen. En ik kan dat risico gewoon niet nemen. De baas vraagt het aan Tom, en er is toevallig een leidinggevende positie vrijgekomen. Ze gaan uit en hebben een geweldige dag op de golfbaan. Hij biedt Tom de baan aan. Joe hoort hier de volgende dag over. Natuurlijk triggert dit zijn ‘Ik ben niet belangrijk.’ Wie denkt hij wel dat hij is? Ik werk al 20 jaar bij het bedrijf … blabla blabla dus. Hier is het voorbeeld, wat we voeden groeit.
Dat is het en het gaat maar door, omdat hij dat geloof had. Het enige wat hij de hele dag doet, is uiteindelijk bewijs bevestigen, om dat geloof te ondersteunen.
De cyclus
En iedereen die dit begint op te merken is het ‘Wow,’ dit is een cyclus in mijn leven! Allereerst is het geweldig dat je het opmerkt, want dat is de eerste stap. Dus als iemand dit nu merkt, ‘Oh mijn God dit ben ik, dit is mijn dagelijks leven.’ Of wat doen ze, hoe doen ze dat en hoe begin je hieruit te komen?
Dit is goed, dit is je bewustzijn, je kunt niet iets veranderen waarvan je je niet bewust bent. Bewustwording is absoluut een goede eerste stap, want nu zul je tenminste geen fractie meer opvangen van het aantal keren dat je dit doet.
Maar om te beginnen, zelfs als je een elastiekje om je arm doet en elke keer dat je jezelf betrapt, trek je aan het elastiekje om jezelf eraan te herinneren en laat het los. Dan weet je dat je hiernaar op zoek ging naar dat bewijs en dat dit je overtuiging bevestigt.
En we hebben deze nieuwe receptoren, we hebben deze sporen in onze hersenen die zo versleten raken omdat we de hele dag dezelfde gedachten en overtuigingen herhalen. Er ontstaat een patroon en dat patroon onderbreken kan zoiets simpels zijn als het bandje loslaten als geheugensteuntje en zeggen: stop, laat me op een andere manier denken. Laat me een ander pad kiezen en een nieuwe neurale verbinding maken. Een ander spoor leggen dat me zoveel meer zou ondersteunen.
Wat Mary overkomt
Koffieshop, hetzelfde verhaal, de koffie loopt over Mary heen. Mary heeft werk aan zichzelf gedaan en ze heeft zoiets van, huh? Oké, voordat ik reageer ga ik 3 keer diep ademhalen. Ik mediteer, hou dagboeken bij en ik ga beginnen met me bewust te zijn… Dus de koffie loopt over mij heen. Ze haalt diep adem en omdat ze opkijkt, ziet ze toevallig dat het Mike is, de koffieman. Mike kijkt op en Mary zegt “Kom, hier zijn wat servetten.”
En Mike zegt “Sorry, dit overkomt me nu elke dag.”
Mary kent zijn vrouw, ze is ziek. Ze zet zijn eten neer, hij was aan de telefoon en het enige wat ze hoorde was “Oh mijn God”
Ze zag dat hij spierwit werd en hij… Hij gaat weg, ze hoopt dat hij in orde is.
Dus Mary legt een spoor van ‘Het leven is kort,’ juist, het leven is kort en ze vertrekt. Er is verkeersagressie en ze heeft zoiets van, ga je gang ‘Het leven is kort.’ Het leven gaat zoals het gaat, ga je gang. ‘Het leven is kort.’ Ze gaat naar huis. Ze verandert omdat ze haar tijd neemt en ze rijdt naar haar werk. Ze kijkt om zich heen en ziet een eetgelegenheid waar ze manden fruit verkopen. ‘Het leven is zo kort.’ Weet je wat? Laat me even bellen en een fruitmand voor mijn team halen. Ze zijn echt een geweldig team.
Dat doet ze en ze praat met de fruitdame en ze heeft een geweldige conversatie. Dus ze heeft haar fruitmand en ze begint haar vrienden en haar familie te bellen: ‘Het is zo geweldig om van je te horen.’ ‘Het leven is kort, het leven is kort.’ Mary gaat aan het werk, ze geeft de voedselmand aan haar team. Je bent de beste, het als in een kort leven, net als een kort huwelijk. Ik wil het doen. Dit zie je elke week, dezelfde omstandigheden, maar wat zijn wij?
Welke verhalen creëren we
Welke betekenis geven we aan diezelfde ervaring? Gemorste koffie, voor allebei is er iets veranderd. Mary’s leven is ten goede veranderd. Er is ook een verhaal over juistheid. En een man die in de metro stapt met vijf of zes kinderen en ze zijn allemaal onstuimig en gek en ze springen op de stoelen. Ze vallen mensen lastig en zo, en een man zei tegen de andere man: “Kunt u alstublieft uw kinderen in bedwang houden, want ze storen de mensen in deze trein.”
De man was een beetje stil en zegt dan plotseling: “Weet u, onze moeder is net overleden. We komen net uit het ziekenhuis en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik weet dat ik ze moet helpen, maar ik weet niet hoe?”
Hij weet niet hoe hij ermee om moet gaan. We kunnen allemaal wel eens in een moeilijke situatie zitten. En dan, het verhaal is dat die man zegt, “OK, wat kan ik doen om je te helpen? Hoe kan ik je helpen om ze thuis te krijgen?”
Dit gaat allemaal over onzekerheid en welke verhalen we creëren op basis van wat er voor ons gebeurt. We weten nooit wat er met iemand gebeurt. En dan dat prachtige verhaal van Maria en die wist dat zijn vrouw ziek was. Die dingen openen onze harten en dat verandert het geheel. Verhalen creëren een versterkende context. Ik denk dat veel van ons verstrikt raken in het denken dat het over onszelf moet gaan. Het moet over mij gaan en hoe mijn haar er vandaag uitziet. Het voedt de onzekerheid.
Mijn werk is verraad, als er iets is dat je onzeker maakt, is het dat wel. Verraad is zo opzettelijk. Dus ook met al deze dingen die verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden. Dit is een moeilijke, want dit is ons volledig aangedaan en het is een uitdaging. Ook al is het ons aangedaan, of het nu een familielid, een partner, een collega, een vriend is, het gaat niet om ons, dat is het moeilijkst om te geloven. Maar het is waar.
Een gevoel van eigenwaarde
Ik denk dat het te maken heeft met opvoeding, gewoon het werk dat je ouders gedaan hebben, het is interessant. Vorige week was ik op het strand en “God zegen de mensen,” sommige mensen huppelden rond. Je kijkt naar ze, en je zou zeggen ‘Wow,’ ik geef ze veel krediet omdat ze rondhuppelden. Volgens de normen van anderen hebben ze het recht niet om rond te huppelen, maar dat doen ze wel. En jij kijkt en weet je wat? Ze hebben echt een groot gevoel van eigenwaarde, waar iemand er geweldig uit kan zien. Ondertussen hebben ze een extra pond of een klein zwangerschapswonder of wat dan ook en ze zijn bedekt.
De sleutel
Dat is ook een deel van het gevoel van eigenwaarde. Maar ik moet ook geloven dat het in het werk zit dat we doen. Want als ik nadenk over wat ons zelfvertrouwen geeft, en het soort angst dat we hebben. Kunnen we daar iets mee? Wat die angst ook is, en of het nu iets kleins is of als je je uitspreekt in een werkscenario, of als je een grens stelt, of je vraagt om iets.
Wat het ook is, het enige geneesmiddel voor angst, is actie. Dus dan hebben we angst en we doen er iets aan. Zo bouwen we vertrouwen op. Hoe kunnen we het anders doen? Want anders hebben we die angst en we hebben die nog groter gemaakt.
De sleutel zit in het opbouwen, het opbouwen van die vertrouwensspier. En plotseling, als je bang was om voor een menigte te spreken, en je staat daar een paar keer, wow, die angst verdwijnt of het is minder geworden of nu is het gewoon opwindend. Dit is in tegenstelling tot bang zijn.
Het verraad
We hebben het specifiek over verraad en als we aan het woord verraad denken, dan is dat een grote klap. Het kan echt schade toebrengen, schade aan iemands gevoel van eigenwaarde. Het is een proces om hiervan te genezen, ik heb hier een hele studie over gedaan, omdat het zo totaal egoïstisch was. Ik had mijn eigen verraad van mijn familie en mijn man, en de mensen die ik het meest vertrouwde in mijn hele leven. Iedereen die ik echt vertrouwde, behalve mijn eigen kinderen, hebben me verraden. Dus ik ben duidelijk het ‘Poster kind’ voor dit en ik moest dit uitzoeken.
Drie ontdekkingen
Ik ging naar een doctoraatsprogramma in transpersoonlijke psychologie, de psychologie van transformatie en menselijk potentieel, omdat ik aan het transformeren was. Ik begreep het niet, maar ik moest begrijpen hoe de geest werkt. Waarom we doen wat we doen en hoe het kan genezen. Over hoe we verraad ervaren en ik wilde het echt begrijpen en mezelf genezen.
Ik had geen idee dat we de drie ontdekkingen zouden doen die we hebben gedaan. Een van de ontdekkingen was dat we deze vijf bewezen voorspelbare stadia doorlopen en wanneer we nu weten wat er in elk stadium gebeurt en wat er nodig is om van het ene stadium naar het volgende te gaan. Dan is het onvermijdelijk dat we genezen als we deze stappen zetten om van het ene stadium naar het volgende te gaan.
Drie groepen genazen niet
Ik zal je vertellen dat er in mijn onderzoek drie groepen waren die dat niet deden, en het was altijd om dezelfde redenen. Ze gebruikten verdovende middelen als vermijding en afleiding. Dus gebruik van voedsel, drugs, alcohol, werk, TV, roekeloos gedrag en alles wat verdoofde, het was allemaal afleiding. Ze genazen niet. Nu begrijp ik hoe pijnlijk het is en misschien maakte het de dag wat draaglijker, maar ze herstelden niet. En ik kijk naar die tactieken en ik begrijp waarom.
Het is net als toen je een kind was en als iemand je iets wilde vertellen wat je niet wilde horen, stak je je vingers in je oren en je zegt la la la la. Ik hoor je niet. OK met het eten, drugs, alcohol, werk om bezig te blijven, roekeloos gedrag, wat dan ook. Het is de volwassen versie van la la la la: ‘Ik hoor je niet.’ Het is hetzelfde, maar we genezen niet.
Op die manier was de tweede groep, die niet bereid waren. Ze waren onwillig en weigerden. Het is het rouwproces dat ze weigerden, rouwen om het verlies en ze herstelden niet. Dat deden ze gewoon niet. En dat had ik ook.
Ik herinner me een vrouw nog niet zo lang geleden. Ze kwam mijn kantoor binnen en zei, hoeveel kost je programma, ik ben klaar voor. Ik had zoiets van, ‘Ik ga het je niet vertellen omdat je niet van plan bent om te genezen.’ Ben je zo toegewijd om het vol te houden aan je verhaal? Sorry! En dit is ook een uitdaging, want we hebben een heel krachtig verhaal nodig om dit aan te gaan. Kijk naar mijn verhaal, de belangrijkste mensen in mijn leven hebben me verraden. Maar als je niet bereid bent om dat verhaal los te laten, genezen we niet.
De derde groep die niet genas, was wanneer de verrader geen gevolgen had. En dit was, laten we zeggen, in een huwelijk waar het om religieuze redenen was of gewoon uit angst. Er waren echt geen consequenties, dit was mijn meest zieke groep. Je kunt gewoon niet blijven doorgaan met dat niveau van onrechtvaardigheid en gebrek aan waarheid. Het lichaam kan dat niet aan.
Geen consequenties?
Wat het betekent? Er zijn dan geen consequenties, als ze gewoon in het huwelijk blijven en er niets aan de hand is. Jij hebt mij bedrogen en… ik blijf gewoon hier. Ze proberen het te laten werken, want of ze nu volgens hun religie niet mochten dealen of dat het deel uitmaakte van hun religie, ze bleven gewoon. Wat er ook gebeurde of dat ze bang waren om alleen te zijn. Dit was verreweg de geheimste reden, met al hun redenen weerhield het hen ervan om er iets aan te doen. Dat zijn de belangrijkste ontdekkingen over mensen die niet konden genezen.
De vijf fasen om echt te genezen
Er zijn stappen die mensen moeten volgen als ze echt willen genezen. Dat zijn de vijf fasen. Eén ding dat we ontdekten was dat genezing van verraad heel anders is dan genezing van de dood van een geliefde, ziekte of zelfs een natuurramp. Bij dit verraad trek je de liefde niet in twijfel.
Bij alles zet je vraagtekens bij je geestelijke gezondheid. Ik bedoel dat alles in twijfel wordt getrokken. Dus genezen van verraad lijkt niet helemaal hetzelfde als die andere dingen zoals door ziekte. Verraad is zo opzettelijk, verraad beïnvloedt het zelf. Als je een geliefde verliest, rouw je om het verlies, je hebt gezegd dat je ze mist, maar ik wilde niet aannemen dat ik de enige was die zich zo voelde, dus vroeg ik het aan al mijn studiedeelnemers of ze zoiets hadden meegemaakt, naast verraad, een trauma. Iedereen zei: “Oh het is heel anders,” dus er was een nieuwe term voor nodig.
PBT – Post Betrayal transformatie
Een nieuwe term is: post verraad transformatie (NL) en dat is de staat waarin je veranderd naar een volledige en totale genezing van het spoor. Omdat je het zelf opnieuw hebt opgebouwd, je hebt alles herbouwd dat verbrijzeld was aan zelfvertrouwen, eigenwaarde, dat gevoel van afwijzing en verlatenheid. Vertrouw erop dat alles moet helen. Dat moet allemaal opnieuw worden opgebouwd, dus we hadden die nieuwe term nodig. We kunnen deze laag bereiken, een verzameling fysieke, mentale, emotionele symptomen die zo vaak voorkomen bij verraad dat het bekend is geworden als het post-verraad syndroom.
De vijf stadia
Het maakt niet uit wat de tijdlijn is, die is voor iedereen anders. Iedereen doorloopt deze vijf stadia als ze volledig willen genezen.
Fase 1
De eerste is een soort opbouwfase, dit is als je je 4 poten van een tafel voorstelt, de vier poten fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. Was het eerder echt zwaar leunen op de fysieke en het mentale? En het verwaarlozen van het emotionele en spirituele? Dus dit betekent dat we erg goed zijn in Denken en het Doen, en niet echt aandacht besteden aan het Voelen en het Zijn.
Fase 2
In het gevoel van Zijn is waar onze intuïtie is en waar we ons op richten. Het kan ons echt van dienst zijn, het voelt een beetje anders. Weet het als je er nu aan denkt. Het voelde niet goed, het voelde slecht. In fase twee worden we overrompeld. Dit is de engste fase.
Dit is de afbraak van het lichaam, de geest, het wereldbeeld. Dit is de Dag van de Ontdekking. Het lichaam raakt in een complete staat van chaos. We hebben de stressrespons aangewakkerd, dus we zijn op weg naar zowat elk stres gerelateerde symptomen, er ontstaan ziektes en aandoeningen. De geest is in een staat van overweldiging. We kunnen niet bevatten wat er net is gebeurd. Het is bijna alsof iemand er een puinhoop van heeft gemaakt.
Je dacht dat je jezelf kende, maar hier ben ik, verwoest in een wereld. Het zelfbeeld is verbrijzeld. Ons wereldbeeld is ons mentale model. Dit is veilig, zo werkt de wereld, dit zijn de rollen. Dit is hoe we spelen en in een oogwenk bestaat dat niet meer. Maar het nieuwe wereldbeeld is nog niet geconstrueerd. Dus hier komt de bodem. Maar denk eens na, als je op straat loopt en de bodem komt op je neer, dan zou je je vastgrijpen aan wat je maar kunt om veilig te blijven.
Fase 3
Levensvatbaarheid ontstaat, dat is het meest praktische stadium. Hoe overleef ik deze ervaring? Waar moet ik wonen? Hoe ga ik mezelf voeden? Hoe geef ik mijn kinderen te eten? Wat is het podium? Er komt een kantelpunt. We kunnen hier vast komen te zitten als we niet oppassen. Als we ons realiseren dat er veel voordelen zijn die we halen uit het vastzitten en er zijn veel mensen die daar graag over praten.
Maar als we bereid zijn om al die voordelen op te geven. Als we bereid zijn om te rouwen, te rouwen om het verlies, bereid zijn om het los te laten, bereid zijn om gewoon echt te zeggen: “OK, hier heb ik de dood aan.”
Fase 4
Het oude loslaten om opnieuw geboren te worden. Het nieuwe vinden, dan kunnen we overgaan naar fase 4. Het vinden en aanpassen aan een nieuw normaal. Je oude normaal bestaat niet meer. Hier zeggen we OK, weet je wat, dit is het begin van mijn nieuwe hoofdstuk, mijn nieuwe ik. Ik neem alle ervaringen die van mij zijn geweest en maak er een cruciaal hoofdstuk van.
En hier beginnen we de regels te herschrijven. Als een vriend geen goede vriend voor je was tijdens deze fase, kunnen we dingen herdefiniëren. We maken ons nieuwe leven, nieuwe ruimte, ons nieuwe huis, wat het ook is, ons nieuwe Zijn. We beginnen echt een nieuw leven te creëren als we ons gevestigd hebben in die nieuwe ruimte.
Fase 5
Hier kunnen we een beetje ademhalen en nu maken we zin en betekenis van onze ervaring. We kunnen overgaan naar het vijfde mooiste stadium en dit is helende wedergeboorte en een nieuw wereldbeeld.
Het lichaam begint te genezen en we hebben deze stressrespons uitgeschakeld. We hadden geen bandbreedte voor zelfliefde, zelfzorg en we waren gewoon aan het overleven. We willen nu onszelf goed voeden, we willen sporten, beter voor onszelf zorgen, we houden van onszelf. Zo begint het lichaam de geest te genezen. We maken nieuwe regels, een nieuw geloofssysteem.
We maken hier betekenis van en we hebben een nieuw wereldbeeld gebaseerd op wat we hebben meegemaakt. En de vier poten van die tafel waar we alleen prioriteit gaven aan het fysieke en mentale. Nu zijn we stevig geaard omdat we ons richten op het emotionele en ook op het spirituele. Je bent aan het creëren van deze geheel nieuwe versie van jezelf of geheel nieuwe zelf in deze transformatie.
Ik zie het bij de mensen die het programma doorlopen, dit zijn de sterkste mensen die ik ooit heb gekend. Ze waren nooit gebroken en gebogen. Ik was een perfect voorbeeld, ik kon niet uit bed komen, ik was er kapot van, verpletterd, mijn hart was verwoest. Gebroken in een miljoen stukjes.
Maar ik kijk ernaar en zeg: als er zoiets ergs gaat gebeuren, doe er dan iets goeds mee. Dus je stopt met dit zoveel negatieve macht te geven. Om mij als voorbeeld te gebruiken, het katapulteerde me in dit programma, we deden al deze ontdekkingen en ik opende het PBT Instituut, een echte fysieke ruimte over het verraad. Het doorbraakprogramma, want zodra mensen genezen, kunnen ze niet anders dan dit recht willen delen, en het geeft hun een kans om aan de top te blijven. Nu hebben we deze PBT-gastheren en beoefenaars die overal in het land opduiken. Ik heb een boekencontract, het is alsof al deze dingen gebeuren vanwege het moeilijkste wat me ooit is overkomen.
Ik ben niet anders dan iedereen die hiernaar kijkt en zei: “Als er zoiets verschrikkelijks gebeurt en ik doe er niet iets goeds mee? Wat is het punt? Wat was de les? Weet je, er moet hier een les in zitten en er moet iets goeds uit voortkomen.”
Hierdoor krijg je meer en hoger zelfvertrouwen. Ik kan het je beloven. Ik zie iedereen die genezen is van verraad, ze hadden geen idee hoe sterk ze waren. Dat waren ze, nadat ze hiervan genezen waren. Je realiseert je dat je op een bepaald niveau echt denkt dat zoiets kleins je gaat pakken. Gebaseerd op wat? Ik heb het meegemaakt en ik kan het me alleen maar voorstellen. God verhoede het dat je een kind verliest, dat is het enige dat nog verwoestender is.
De persoon of de mensen die je absoluut vertrouwde, dit was je gevoel van veiligheid en zekerheid. Dit was je thuis, dit was waar je het gevoel had dat je niet op je hoede hoefde te zijn. Deze mensen steunen mij en die mensen gaf je vertrouwen. Ze hebben je overvallen zonder dat je je daar bewust van was en zonder dat je er toestemming voor had gegeven. Als je je herstelt van zoiets traumatisch en je zegt: “OK, weet je wat, er is een gigantische les die ik moet leren.”
En als ik de brokstukken opraap en het is een rommelig, plakkerig proces, dan is het niet gracieus. Het is niet mooi, maar als je het doet, word je de sterkste, wijste, moedigste, meest krachtige versie van jezelf waarvan je het bestaan niet vermoedde.
Traumatische ervaringen
Hoe bepaalde dingen kunnen gebeuren in onze kindertijd, of het nu geen grote gebeurtenis is, zoals je moeder die je de mond snoert omdat ze aan de telefoon is. Of het is iets groots zoals ouders die niet scheiden en je vader bedroog toch je moeder en hij was een alcoholist en sterft daaraan. Er zijn behoorlijk traumatische dingen gebeurd. Die traumatische ervaringen die je had, zoals verraad als kind, misschien zijn de ouders weggegaan, of het mensen kan helpen om met die dingen om te gaan? Dingen die zo’n 30, 40, 50 jaar geleden zijn gebeurd?
Ons is verteld dat tijd alle wonden heelt, dat is ons geleerd. Laten we zeggen, dat als het een romantisch verraad is, een nieuwe relatie het zal helen. Ik heb gegevens die aantonen dat het niet waar is, het volgt je als een schaduw. We hebben meer dan 3738 honderd mensen gehad. Er zijn mensen die zeggen, dat de rechtszaak 30 jaar geleden plaatsvond, en ik wil geen relatie meer.
Of mijn verraad gebeurde 40 jaar geleden en ik voel nog steeds de haat. Of mijn verraad is gebeurd, maar na 15 jaar voel ik me nog gestript. Dit geneest niet zonder het aan te pakken. En iets dat zo ver teruggaat als toen je een klein kind was en erachter kwam dat je vader vreemdging en je moeder nog steeds hartzeer heeft. Deze dingen moeten worden aangepakt, het moet worden geheeld. We denken dat praattherapie geweldig kan zijn, maar dit zit in ons weefsel.
We hebben allerlei verschillende modaliteiten nodig wat voor ons werkt. Onze unieke combinatie is nodig om dit omhoog en eruit te krijgen, en er een betekenis voor vinden.
Er kunnen zoveel dingen zijn die je je herinnerd aan het overwinnen van codependency. Het is een werk in uitvoering. Mensen behagen? Vind vertrouwen in jezelf. Al die dingen zijn altijd een constante oefening en werk in uitvoering. Kijk eens naar de hoeveelheid mensen die je van dienst bent en die je misschien hebt geholpen door je eigen uitdaging te overwinnen. Dat is het mooie eraan, dat je zegt: “Oké, dit stinkt. Maar laat me een manier vinden om anderen te helpen. Als er iets is dat je genezing katapulteert, dan is het service.”
Het geneest je terwijl je je boodschap deelt. Terwijl je andere mensen de ruimte geeft om te leren en te groeien. Als je worstelt met codependency en problemen uit je verleden, waarom ga je niet gewoon een stel mensen bij elkaar zetten en erover beginnen te praten? Het is verbazingwekkend. Andere mensen die met hetzelfde worstelen en mensen die worstelen met een laag zelfbeeld. We hebben allemaal een individuele reis, maar het is ook een gezamenlijke reis en we kunnen elkaar helpen.
Dat we ons beseffen dat we niet gek zijn en niet alleen zijn. En dat er andere mensen zijn die met hetzelfde worstelen. Het is om ons te laten realiseren dat er andere mensen zijn, net als wij. Misschien waren de omstandigheden een beetje anders, maar iedereen wil gelukkig zijn. Iedereen wil genezen en leren, al is het maar een klein beetje van een tip of twee van de ene persoon of een andere persoon. Dat is waar we hiervoor zijn.
Een unieke reis
Er zijn mensen die worstelen met verschillende echt unieke vormen van onzekerheid en een laag gevoel van eigenwaarde. Het is een unieke strijd. Het is iets waar ik persoonlijk nooit mee heb geworsteld, maar ik kan me voorstellen dat ik me gewoon niet volledig geaccepteerd voel. Dat moet echt moeilijk zijn.
Ik heb 4 kinderen en mijn oudste dochter kwam uit in haar laatste jaar op de middelbare school. Ik herinner me hoe ongelukkig ze was, maar ze sprak er nooit over, ze was gewoon zo ongelukkig. En als moeder weet je dat je zo gelukkig bent als je gelukkige kind. En ik was gewoon zo ongelukkig om haar. Ik denk dat ze dacht, ga ik de liefde en het respect verliezen van de mensen waar ik het meest om geef en dat dragen? Ik zal nooit vergeten hoe ze het vertelde.
Mijn oudste zoon is haar beste vriend, ze zijn heel close, en ze vertelde het hem als eerste. Daarna vertelde ze het aan mijn man en mij en wij hadden zoiets van, is dat het? Het was voor haar een heel groot ding, ze was zo bezorgd. Het duurde eigenlijk een paar jaar voordat ze het mijn jongste zoon en dochter vertelde en ze huilden allebei. En zij had zoiets van ‘Oh, nee, wat ben ik, ik ga ze verliezen!’ Maar ze huilden omdat ze haar zo graag hadden willen helpen.
Wat het zo interessant was aan wat ze doormaakte, was dat ze zo boos en zo ongelukkig was. Toen wist ze dat ze de liefde van haar familie niet riskeerde, verloor ze 50 kilo. Ze is klein, maar de last viel van haar af. Ze droeg die last en ze kwam later naar buiten met een boek ‘Gelukkig leven hoeft niet klote te zijn’ en ze is nu een gecertificeerde levenscoach. We helpen hen met hun eigenwaarde en identiteit.
Er zijn zoveel jonge jongens en meisjes die door hun ouders het huis uit worden gegooid of die ze niet willen accepteren zoals ze zijn en zij helpt hen. Eigenlijk probeert ze de ouders te helpen. Het is zo jammer en ik kan alleen voor mezelf spreken, “Ik wil gewoon dat mijn kinderen gelukkig zijn en om te zien hoe gelukkig ze is omdat ze eerlijk is over wie ze is. Wat kan ik nog meer willen?”
Ik zie gewoon andere ouders die hun kinderen dit gewoon niet geven. En misschien is het vanwege hun religie of hun opvoeding of wat dan ook. Maar het enige wat ze gaan doen is hun relatie verbreken met hun kinderen. Maar jouw kinderen zijn nummer één en als ik zie hoe gelukkig mijn dochter is en trouw aan zichzelf en nu anderen helpt om hetzelfde te doen. Wie kan het wat schelen? Dat zou moeten. Dit is het ergste, het gebeurd alsof dat iets slecht is. Jouw kinderen kunnen worden getest op drugs. Je weet dat je kinderen zouden kunnen stelen of wat ze ook aan het doen zijn. Omdat je kinderen eerlijk zijn over zichzelf, dan is er een manier om dat te accepteren.
Er kunnen mensen zijn die het ultieme verraad van hun familie hebben meegemaakt op basis van hun coming out, dat is een zeer emotionele, pijnlijke reis. In het worden van de meest zelfverzekerde, authentieke persoon die ze kunnen zijn is hen te accepteren voor wie ze zijn. Er zijn zoveel homoseksuele- lesbische, transvrienden en anderen, die hier echt mee worstelen.
Mijn dochter is verhuisd en heeft de meest geweldige groep vrienden die haar volledig accepteren. En als ouder kan ik me niet voorstellen wat je nog meer zou willen. Ik denk dat veel ouders kinderen binnenbrengen in de wereld en eigenwaarde krijgen. Het is door hun vleugels uit te slaan. Dat is het leven dat je zou moeten leiden.
Wat betreft eigenwaarde en zelfvertrouwen, ik begrijp hoe het volledig kan worden verbrijzeld. Ik heb het meegemaakt en het doet pijn, ik ken die pijn. Maar ik beloof je, ik heb gewoon de bereidheid nodig gehad om te zeggen dat ik gewoon één voet voor de andere blijf zetten en gewoon iets heel slechts meeneem, en er iets goeds mee doe. En ik beloof je dat je geschokt, verbaasd en weggeblazen zult zijn door wie je wordt. Blijf gewoon één voet voor de andere zetten.
Herstellen van een diepe crisis is geen rechte lijn en zeker geen wedstrijd. Het is een proces dat je niet altijd zelf kiest, maar waarin je wél kunt kiezen hoe je ermee omgaat. Door stil te staan bij je eigen pijn, je verlangens en je kracht, ontstaat er ruimte. Ruimte om opnieuw te leven, niet ondanks wat je meemaakte, maar ermee — in waarheid, met zachtheid.
Misschien is dit het begin van jouw herstelverhaal. Misschien ben je al onderweg. Hoe dan ook: je bent niet alleen.
CTA
Reflectievragen
- Welke crisis in mijn leven heeft mij het meest veranderd — en hoe?
- Wat probeerde ik lang vol te houden, terwijl het mij eigenlijk uitputte?
- Wat zou er gebeuren als ik mezelf helemaal zou toestaan om te helen, op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo?
20
20
20
20