Voor mannen die lang hebben gezwegen. Een plek waar herkenning, rust en een stem wachten.
Mannen – Het vergeten perspectief
Hij die lang heeft gezwegen, niet omdat hij niets voelde, maar omdat niemand luisterde. Zijn kracht werd vaak verward met onkwetsbaarheid, zijn stilte met onverschilligheid.
Maar achter die stilte schuilt verwarring, pijn en de vraag: “Mag ik dit laten zien?”
De man staat symbool voor de vergeten verhalen. Verhalen die te vaak zijn weggedrukt onder het idee dat mannen sterk moeten zijn, en dus geen slachtoffer kunnen zijn. Hij draagt de last, maar ook de moed om nu zijn stem te vinden.
Hij is niet minder, niet zwakker, maar mens. En mens-zijn betekent soms erkennen dat je gebroken bent, om daarna opnieuw richting te kiezen. Dit tabblad is voor hem. Voor mannen die in de schaduw van narcisme hebben geleefd en dat hun verhaal zichtbaar mogen maken
Reflectievragen
- Waar heb jij je stilte als bescherming gebruikt, en waar voelde het meer als een last?
- Welke overtuiging over ‘sterk moeten zijn’ wil je vandaag even loslaten?
- Wie of wat gaf jou de eerste glimp van erkenning dat je niet gek was, maar dat je iets is aangedaan?
