Succesvolle carrièregerichte, maar toch kwetsbare vrouwen en hoe dat zich verhoudt tot frequente giftige relaties. Door hun hoge prestaties zijn vrouwen magneten voor emotionele roofdieren. Ze maskeren hun kwetsbaarheid en dit maakt iemand vatbaarder voor giftige relaties.
Een prestigieuze carrière
Ik zal niet zeggen 100% van de tijd, want iemand kan zeker succesvol zijn in zijn carrière en ook een gezonde romantische relatie hebben. Maar voor vrouwen geldt dat ze herhaaldelijk partners hebben die emotioneel vermijdend en emotioneel onbeschikbaar en/of narcistisch zijn. Ze werken echt hard om de relatie in stand te houden. Dat patroon van heel hard werken om iets in stand te houden zie je terug in haar carrière. En achter dat patroon zit meestal een trauma, een jeugdtrauma, een klein T-trauma, ongeldig gemaakt, opgegroeid en opgevoed.
Waar ze geleerd hebben dat liefde eruitziet als een goede studente zijn, als hard werken en een braaf meisje zijn. Dus vrouwen met veel succes in hun carrière en veel drive kunnen soms op zoek zijn naar die goedkeuring. Het is een patroon van het zoeken naar die externe goedkeuring. Als ik, maar deze titel heb, als ik maar naar de medische faculteit ga, als ik maar net mijn rechtenstudie heb afgerond. Dan krijg ik deze prestigieuze carrière, dan voel ik me genoeg en voel ik me goed genoeg over mezelf.
En dat kan een kwetsbaarheid creëren, want iemand kan de titel hebben, de levensstijl en alle dingen die bij dat succes horen, maar toch het gevoel hebben dat er iets mis is met haar. En het tweede dat ik wil noemen is dat veel vrouwen herhaaldelijk eindigen in relaties van lage kwaliteit.
Nog harder werken
Een geloofssysteem hebben om gewoon harder te werken om dit probleem op te lossen. Om uiteindelijk op een betere plek te komen. Ze kunnen referentiepunten hebben die in bepaalde gevallen in haar carrière voor haar hebben gewerkt. Als ik maar harder werk aan deze zaak, dan zullen we winnen in de rechtszaal. Als ik maar harder werk aan deze traumapatiënt die binnenkwam, dan zal hij binnen 72 uur herstellen. Ik moet gewoon harder werken. Dit kan meespelen in hoe je haar benadert.
Verwikkeld zijn in een niet vervullende relatie door te geloven dat ik gewoon harder moet werken. Dan komen we uiteindelijk weer terug op de plek waar we in het begin waren.
Het is alsof giftige relaties zich ontvouwen. Er is een significant patroon van intermitterende versterkende hoogte- en dieptepunten. En vooral vrouwen, niet alleen vrouwen, maar ook mensen met jeugdtrauma’s hebben een hersenbedrading die vatbaar is voor verslavend gedrag. En net als bij drugsmisbruik of alcoholverslaving is er een significant patroon van pieken en dalen. Het verband tussen hard werken in je carrière en dan ook nog dat patroon voortzetten in je relaties.
Het onbewuste patroon
Deze meelevende, empathische vrouwen in stressvolle beroepen zijn vaak aangetrokken tot partners die moeten worden gerepareerd of gered. Het is een onbewust patroon. Vrouwen met empathische eigenschappen hebben meestal een soort conditionering uit hun kindertijd waarbij ze op eierschalen moesten lopen of op haar gedrag moesten letten om zich geaccepteerd te voelen.
Dat kan zich later in het leven presenteren als iemand die super opmerkzaam is voor energie, voor andermans stemtonen of gezichtsuitdrukkingen. ‘Veel mensen zeggen dat ik een empaat ben en daarom narcisten aantrek.’ Maar vaak is het zo dat je onder de oppervlakte een onopgelost trauma hebt waardoor je je aangetrokken voelt tot deze dynamiek.
Wat daaronder zit, is het verlangen om geaccepteerd te worden. En ook een angst om verlaten of afgewezen te worden en dit proberen te vermijden. De meeste mensen blijven in giftige relaties omdat ze een onopgelost trauma hebben. Een andere manier om dat te verwoorden is verlatingsangst. En als mensen verlatingsangst hebben, is het de eerste manier waarop ze proberen aan hun behoeften te voldoen in een niet vervullende relatie.
Ze proberen die partner te repareren, aan te moedigen of het gedrag te veranderen. Hen te motiveren of te proberen in therapie te krijgen. Ze geloven of hopen dat zij de partner zal zijn van alle mensen in het verleden die het uiteindelijk zal lukken om deze persoon te helpen om op een betere plek te komen. Zodat ze uiteindelijk de martelaar worden of zich de redder kunnen voelen omdat dat goed voelt.
Het legt niet geheelde wonden bloot
Te geloven dat ze jou nodig hebben. Het kan iemands tijdelijk veiligheid in die relatie realiseren. Zodat deze persoon je niet gaat verlaten omdat ze jou nodig hebben. Zij hebben het moeilijk en ik ben die personen die (een vals gevoel van) hoop en veiligheid geeft. De ironie is echter dat hoe langer ze proberen om die persoon te fiksen, hoe meer wrok het creëert in hunzelf en in de partner, en hoe meer afstand er uiteindelijk ontstaat.
En ze eindigen altijd met in de steek gelaten te worden, omdat de persoon die ze kozen nooit echt capabel was om van hen te houden of er voor hen te zijn. Op de manier waarop ze het nodig hadden, omdat iemand met een niet geheeld trauma en zijn wonden niet volledig heeft aangepakt. Een deel van de schoonheid van een giftige relatie is dat het je niet geheelde wonden blootlegt. Dat soort dingen. Dat je dat moet helen en evolueren.
Het is niet realistisch, maar zo gemakkelijk om die cyclus opnieuw te creëren als het iets is wat we al sinds onze kindertijd doen.
Verlatingsangst
Iemands pogingen om hun partner te laten veranderen zal mislukken en dat zal altijd zo blijven. Het tweede wat iemand zal doen, is proberen het gedrag te veranderen om in de relatie te passen en delen van zichzelf af te snijden. Afsnijden van hun carrière, afsnijden van bepaalde vriendschappen, afstand nemen van vrienden en familie omdat hun vrienden en familie merken dat ze zich een beetje anders gedragen. Ze willen de mensen die het dichtst bij hen stonden niet onder ogen komen en onthullen wat er echt aan de hand is achter gesloten deuren. Dus proberen je gedrag te veranderen is de andere manier waarop verlatingsangst naar voren komt.
Het veranderen van je gedrag om bij iemand anders zijn bekrompenheid te passen zal ook nooit werken. Geen van beide zijn duurzaam. Uiteindelijk zul je je gewoon losmaken en emotioneel afgestompt raken. Dit is meestal wanneer de relatie het onvermijdelijke einde nadert.
Perfectionisme als masker
Het perfectionisme en de drang naar uitmuntendheid kan uiteindelijk leiden tot onrealistische verwachtingen in een relatie. Perfectionisme is op zichzelf als een masker. Omdat mensen niet het gevoel hebben dat ze goed genoeg zijn zoals ze zijn, maar ze hebben een onbewuste overtuiging dat ze perfect moeten zijn, er perfect uit moeten zien of een perfecte baan, het perfecte huis of het perfecte gezin om geaccepteerd te worden.
En wat er dan echt gebeurt, is angst voor afwijzing, angst om verlaten te worden. Angst voor angst, om rechtvaardig te zijn veroordeeld, al deze dingen. Als iemand, vooral als het een vrouw is, het grootste deel van haar leven heeft geleefd met die perfectionistische eigenschappen. Ook liefdesverdriet, teleurstelling en verraad heeft meegemaakt, waardoor ze rode vlaggen negeert en haar intuïtie overschreeuwt en dan onvermijdelijk teleurgesteld worden.
Ze kunnen behoorlijk hoge standaarden gaan hanteren, extreem hoog, onmogelijk hoog, voor wie ze toelaten in hun leven. En dat kan een vorm van zelfsabotage zijn om zichzelf te beschermen. Ik zie dit de hele tijd. Vrouwen die beginnen uit te gaan met iemand die eigenlijk goed is, maar totaal niet op haar type lijkt en emotioneel beschikbaar is. Die een veilige hechtingsstijl heeft en dat dit niet voelt als liefde.
Omdat het niet is hoe haar zenuwstelsel geprogrammeerd is om te herkennen als liefde. Daar zal een aanpassingsperiode in zitten, en vrouwen die hun leven misschien hebben uitgevoerd of geleid met de onbewuste programmering van perfectionisme.
Liefde ziet eruit als inconsistentie
Ze beginnen iemand eigenlijk te devalueren, iemand uit elkaar te halen of te geloven dat ze op de een of andere manier niet goed genoeg zijn. Als een manier om te proberen die chaos te herscheppen. Waarvan? Haar zenuwstelsel op die emotionele afstand, vrouwen die giftige relaties aangaan en relaties van lage kwaliteit hebben een blauwdruk van het zenuwstelsel die zegt dat liefde eruitziet als inconsistentie. Die liefde voelt aan als emotionele afstand.
Liefde voelt aan of ziet er voor mij uit als dichtbij komen en dan weer wegtrekken en weer dichtbij komen en dan weer wegtrekken. Onzekerheid of onveiligheid, en dat is onbewust. Veel mensen ontwikkelen perfectionisme als een soort coping vaardigheid om te voorkomen dat ze gekwetst worden, maar ze zullen dat vaak projecteren, omdat perfectionisme geworteld is in hun eigen onzekerheden.
En als je daar niet mee omgaat, net zoals een narcist zijn onzekerheden op iemand anders projecteert, ga jij, ook al ben je misschien geen narcist, je eigen dingen projecteren op iemand anders. Dus dat kan één manier zijn.
Hoge normen
Dat perfectionisme, als een vrouw perfectionistische trekjes heeft, is één manier waarop dat naar voren kan komen en haar vooruitgang en liefde kan saboteren. Als iemand een hoge, onmogelijk hoge betekenis heeft, is dat onmogelijk.
Als jouw normen zo hoog zijn en perfectionisten hebben ook extreem hoge normen over zichzelf, zijn ze hun eigen ergste criticus. Ze kunnen nooit goed genoeg zijn, omdat de denkpatronen en de logica in hun hoofd zo zijn ingesteld dat winnen nooit blijvend zal zijn. En dus, als een vrouw die programmering heeft, dan projecteert ze dat naar buiten toe op andere mensen, inclusief haar kinderen in sommige gevallen.
Dus het gaat allemaal terug naar het genezen van dat in je. De mensen die je aantrekt in je liefdesleven zijn gewoon een spiegel. Je krijgt altijd een spiegel die overeenkomt met wie jij bent, of een complementaire match van wie jij bent. Dat jullie heldere afzonderlijke taken hebben, emotioneel doorwerken en programmeren, dus als je je spullen opruimt en verantwoordelijkheid neemt, wat een groot deel is, dan begint het te veranderen.
Traditionele gesprekstherapie
De nadruk op deze genezing begint echt met ons en in ons. Het nemen van die verantwoordelijkheid kan moeilijk zijn, maar ook echt een kracht. Dus als iemand dit benadert en dit patroon wil helen, zijn er enkele valkuilen van traditionele gesprekstherapie.
Praattherapie is voor iedereen een goede eerste stap, hoe dan ook. Ik zou zelfs zeggen dat de overgrote meerderheid van de mensen die specifiek voor relationele traumakwesties in gesprekstherapie gaan. Zoals voortdurend kiezen voor onbereikbare partners, je kunt je voortdurend opgebrand en haatdragend voelen op je werk, waarbij het een gebrek aan grenzen is.
Mensen en hun relationele traumasymptomen blijven maar praten over wat er gebeurt, over het probleem van de zwakke of het probleem van de dag. Het voelt natuurlijk goed om te ventileren. We moeten allemaal gehoord worden en we hebben allemaal een goede uitlaatklep nodig, toch? Onderzoek toont echter aan dat wanneer je je afreageert over een probleem dat je het alleen maar de hersenbedrading versterkt die bij dat probleem hoort. Je versterkt de reactie van je zenuwstelsel.
Dus vaak krijg ik een cliënt die onbewust begint te praten over hoe snel zijn ex beweegt en dan onderbreek ik hen en zeg ik: “Hé, wacht eens even, check even in. Wat merk je aan je lichaam?”
Dan zeggen ze zoiets van: “Ik kan niet praten alsof mijn keel zich afsluit en mijn schouders in mijn oren hangen. Mijn borst is gespannen. Ik heb het gevoel dat ik moet overgeven.”
Dus gewoon door over het verleden te praten, zorgt het ervoor dat je lichaam een vecht- of vluchtreactie krijgt. En veel mensen realiseren zich dat niet, waardoor ze 10 jaar in therapie zitten. En ze zijn nog steeds elke dag angstig, ook al slikken ze angstmedicatie. Ze worstelen nog steeds met giftige relaties of vermijden afspraakjes uit angst, of delegeren op het werk. Omdat ze mensen willen behagen, hebben ze nog steeds die onbewuste gedachten en gedragingen.
In de achteruitkijkspiegel
Dus mijn aanbeveling is dat als je erover praat, maar nog steeds het gevoel hebt dat je op dezelfde plek staat. Het is verstandig om te kijken naar een methode om relationeel trauma te helen waarbij je het verleden niet hoeft te herbeleven of opnieuw te analyseren in de achteruitkijkspiegel. Dat is een oud achterhaald model uit de jaren ’60 en ’70 dat als we maar lang genoeg naar je kindertijd kijken, je volwassen problemen op magische wijze zullen verbeteren. Dat werkt nooit.
Dus met behulp van een methode die omzeilt of niet vereist dat je erover blijft praten. En we ervaren het, zoals somatisch werk. EMDR is goed, maar heeft beperkingen als het gaat om complex of relationeel trauma. Met behulp van een soort lichaamsgerichte oefeningen die je zenuwstelsel gaan helpen te trainen om daaruit te komen. En je hersenen te helpen trainen om te stoppen met automatisch negatieve gedachten te denken.
Veel mensen beschouwen traditionele gesprekstherapie als de enige optie als het gaat om genezing. Ze zijn zich er niet van bewust dat er andere opties zijn die in bepaalde gevallen zelfs beter werken. Dus het is goed om te horen dat er andere manieren zijn om dat aan te pakken.
Een andere uitkomst willen
Mensen hebben de neiging om in twee kampen te vallen.
Het kamp van de aangeleerde hulpeloosheid, waar ze kijken naar alles wat ze hebben meegemaakt in hun romantische leven. Ze nemen de beslissing: “Nou, ik denk dat het niet voor mij bedoeld is.”
En die beslissing kan ook als verschillende dingen klinken: ‘Er zijn geen goede mannen in mijn omgeving. Ik ben te oud. Ik heb niet genoeg tijd. Mijn carrière is te veeleisend. Mijn kinderen hebben mij nog te veel nodig.’ Ik zal misschien wat veren krenken, maar veel vrouwen zullen zich verstoppen en vermijden om naar zichzelf te kijken door zich op hun kinderen te richten. En dan voelen ze zich weer leeg vanbinnen.
Veel vrouwen nemen helaas de beslissing en schrijven hun toekomst op basis van het verleden. Het eerste en belangrijkste. Dat moet je doen. Bereiken is waar de schakelaar in je leven is omgegaan, dat je iets anders moet gaan doen. Je bent het zat om in je eigen verhalen te blijven zitten, je bent het zat om tegen jezelf te liegen. Je bent moe van het klagen. Je bent het zat om medelijden met jezelf te hebben.
Je moet op dat punt komen dat je bent zoals je bent. De gemene deler. Ikzelf ben het probleem. Ik ben het probleem betekent niet dat ik een slecht persoon ben. En totdat die innerlijke schakelaar is omgezet, zal er echt niets veranderen. Er zijn vrouwen die echt, ik bedoel, vooral als je hier al 40 of 50 jaar mee leeft, zichzelf aan het saboteren zijn.
Tot op de bodem
Patronen die je in je leven gebruikt om jezelf niet onder ogen te hoeven komen, zijn echt sluw en goed ingesleten. Je moet ter zake komen. Veel vrouwen komen op dat punt als hun kinderen uit huis gaan, naar de universiteit gaan, als hun huwelijk mislukt of altijd al gedoemd was te mislukken en na 20 jaar uit elkaar valt.
Hun ex ging verder een paar maanden nadat de scheiding definitief was. Veel vrouwen besluiten ook om te veranderen. Of ze besluiten te veranderen als ze een leeg nest hebben. Na de vrije tijd, na de scheiding, vallen ze dan voor de eerste andere giftig persoon, ook al heeft ze vijf jaar vrij genomen. Dus helaas voor de meeste mensen, dit is nodig voor het herstel van verslaving, zoals de meeste mensen moeten een soort ‘Rock Bottom’ voelen en zien, voordat ze veranderen.
Het is alsof het universum je tegen de muur duwt en laat zien, weet je zeker dat je zo wilt blijven leven? Dus die beslissing nemen dat je moet veranderen en naar buiten moet gaan. Naar een uitkomst die je nog nooit hebt gehad.
Het ligt aan de andere kant van je angst
De meeste vrouwen willen hun leven met iemand delen. Ze voelen zich beter als ze in een verzorgende relatie zitten. Ze voelen zich beter als ze gedijen, in hun carrière, hun relaties met hun kinderen gedijen als ze gelukkig zijn, als ze vrede hebben vanbinnen.
En je moet bereid zijn om ervoor te gaan, ook al heb je het nooit eerder gehad. Het betekent alleen dat je er al die jaren niet op afgestemd bent geweest. Het belang van het nemen van de beslissing om onszelf te helpen en naar binnen te kijken om echt verder te gaan naar een gezondere levensstijl met een gezondere partner en zelfs carrière.
Het veranderen van je gedrag zal in het begin altijd ongemakkelijk voelen, en veel mensen geven het op door dat ongemak. Ze denken dat ze het verkeerd doen. Ze denken da het veel gemakkelijker is om je kop in het zand te steken. Dingen tegen jezelf te zeggen als: “Nou ja, als God wil dat ik iemand krijg, dan geeft Hij me wel iemand.”
Maar dan blijf je leven op dezelfde manier leven en je droom zal nooit halverwege verwezenlijkt worden. Dus ik zou gewoon zeggen dat alles wat je wilt, zoals alle mensen voor persoonlijke ontwikkeling zeggen: “Het ligt aan de andere kant van je angst.” En aan de andere kant van je comfortzone en wat je tot nu toe hebt gedaan is waarschijnlijk comfortabel voor jou? En onbewust, logisch, heeft het je veilig gehouden, maar op de lange termijn creëert het meer onveiligheid en ongelukkigheid.
CTA
- Kun je patronen identificeren bij jezelf dat je hoge normen hebt? Bijvoorbeeld dat je iemand altijd wilt beschermen tegen zichzelf?
- Wat zijn je persoonlijke grenzen en kun je dit duidelijk communiceren? Bijvoorbeeld ‘Ik zeg Nee, omdat ikzelf rust nodig heb?’
